Lachebekje

Zoals jullie ongetwijfeld van één van zijn ouders gehoord hebben, is Dante een lachebekje. 's Ochtends uit bed halen begint met een lach en gedurende de dag weet hij dat aardig goed vol te houden. Omdat wij niet alleen graag het bij woorden willen laten is hier in een filmpje te zien waar hij zijn lachkunsten vertoont (mijn excuses voor die dwaas die rare geluiden maakt)

Sinterklaas

Nu het einde van november nadert, naderde ook de confrontatie tussen onze kleine Peanut en de goedheiligman met zijn knechten. De eerste ontmoeting heeft inmiddels plaatsgevonden en wel bij het bezoek van de Sint aan het ministerie. Tezamen met zo'n 100 kinderen en hun ouders, in een kakofonie van Sinterklaas liedjes en krijsende kinderen, zag Dante voor het eerst St. Nicolaas en zijn Pieten. Het liet hem volstrekt koud overigens...

Wel was hij erg onder de indruk van alle kinderen en grote mensen. Op mijn afdeling was de aandacht al niet van de lucht geweest (hij charmeerde weer de hele boel bij elkaar), maar al die mensen en kinderen was toch wel héél bijzonder. Het enige dat hem de aandacht op die massa deed vergeten was het cadeau dat hij kreeg: een bal met geluiden en lichtjes! Dat was wel zo fascinerend dat de omgeving spontaan leek te verdwijnen.

Na deze eerste ervaring, is het de komende tijd natuurlijk vaker raak. Zo troffen wij vanochtend in zijn Marokkaanse slofje een grote chocolade letter aan en een boekje van Nijntje! Overigens had Gemma ook een gevulde slof, zij met een chocolade letter.

Het hoogtepunt van al deze Sinterklaas jolijt komt op pakjesavond natuurlijk. Dan verzameld de familie Lago/ Kiemeneij/Mazur/ Roerink zich in Den Haag om de verwachte scheepslading aan presentjes onder genot van drankjes, hapjes en natuurlijk gedichten, te bevrijden van hun inpakjasjes!

Peanut: een half jaar later

Het is alweer november. Niet alleen loopt 2009 langzaam ten einde, maar ook Peanutje is al weer bijna een half jaar oud. Inmiddels de 9 kg gepasseerd, 72 cm lang en eet vast voedsel, gaat Dante lekker door het leven.

Nu hij bijna zelfstandig is ;-) vonden zijn ouders het wel een geschikt moment om weer eens met z'n tweeën op pad te gaan. Opa en oma waren voor de verandering eens een keer niet in het buitenland en waren meer dan bereid het mannetje een weekendje op te vangen.

Zo kwam het dat Gemma en ik afgelopen weekend heerlijk in Brugge hebben doorgebracht, terwijl Peanutje lekker vertroeteld werd door zijn grootouders in Nijmegen.

Grappige is dat het nou juist voor Dante het minst spannend leek te zijn. Daar waar pa en ma het lastig vonden om hem "achter te laten" en opa en oma het spannend vonden om een heel weekend voor de wurm te zorgen zonder onze aanwezigheid, zo rustig en kalm leek Dante onder dit geheel.

Ons weekend in Brugge was fantastisch. De stad zelf is prachtig, schitterende gebouwen, pittoreske straatjes en een rijk verleden. Daarnaast zaten we een een heerlijke B&B. Iets buiten het centrum, gesitueerd in een prachtig herenhuis en voorzien van een lekker bed en een luxueuze badkamer met vrijstaand bad. Alsof dat nog niet genoeg was bleek er ook nog eens een bierfestival plaats te vinden in deze chocolade-hoofdstad van de wereld :-). Kortom: Romantiek, luxe, bier en chocola...een perfect weekend!

In Nijmegen waren Hans en Caroline inmiddels helemaal op dreef in hun opa en oma rol. Experimenten als het voeren van appel pakten zeer goed uit, luiers werden "poepbestendig" aangebracht en wandelingetjes werden gemaakt. Ome Leo die ook op bezoek was schoof soepel in het mechanisme en wist Dante ook goed te entertainen.

Ondanks het drukke schema wat zo'n humpie met zich meebrengt hebben ze zich er kranig doorheen geslagen. Toen we Dante op zondag kwamen halen troffen we twee vermoeide maar zeer tevreden grootouders aan.

Dante bleek ook nog een verrassing te herbergen hij is twee tanden rijker! Geen gedrein, ze waren er gewoon... Het bleek overigens niet de enige verrassing, want zijn opa en oma hadden hem iets geleerd: motor rijden! Weliswaar luchtmotor, maar toch! Gas geven en motorgeluid maken gaat hem goed af :-).

Concluderend mag ik wel zeggen dat het een heerlijk weekend was, lekker met z'n tweeën even niets hoeven of moeten en dat in de gedachte dat Dante in goede handen bij Hans en Caroline was, top! Zeker voor herhaling vatbaar, al miste ik Dante toch wel (nog) meer dan ik verwacht had.

De vaart der volkeren...

Het is alweer een tijdje geleden dat ik dit blog heb kunnen bijwerken, dus is er weer een hoop gebeurd. Dante groeit nog steeds als kool en ontwikkelt zich elke dag weer verder.

De laatste meting, anderhalve week terug, gaf aan dat hij in een maand tijd een kilo was aangekomen (nu 8kg) en 3 cm was gegroeid (nu 68cm). Het leverde hem de opmerking "Hollands welvaren" op van het consultatiebureau.

Niet alleen groeit hij goed, hij ontwikkelt zich ook vrolijk door. Omkeren is de gewoonste zaak van de wereld geworden en ook weer terugdraaien lukt steeds vaker. Hij heeft ook ronddraaien op zijn rug ontdekt en we treffen hem dan ook met grote regelmaat over dwars of zelfs 180 graden gedraaid in zijn bedje aan. Vaak geeft hij alleen een kik als hij "vastzit" met zijn voeten en/ of hoofd tussen de spijlen van zijn bedje of als hij te lang op zijn buik ligt. Wel word je dan met een grote glimlach begroet :-D.

Hoewel zelf lezen nog niet tot de mogelijkheden behoort, vindt Peanut letters erg fascinerend. Regelmatig "leest" hij met Gemma mee in boeken en tijdschriften en kijkt dan zeer gefocust naar de teksten...om vervolgens het boek in zijn mond te steken :-). Ook voorlezen en plaatjes kijken wordt met groot enthousiasme ondergaan!

Niet alleen Dante, maar ook zeker zijn ouders ontwikkelen ondertussen mee. Gemma vergeet bijvoorbeeld nooit meer een schoon rompertje mee te nemen als ze met D-tje op pad gaat ;-) en laat ik het voortaan wel uit mijn hoofd met Peanut te "vliegen" als hij net gegeten heeft...

De laatste ontwikkeling, het gebruik van de buikdrager, valt samen met de hervonden mobiliteit van mommy dearest. Na een zeer geslaagd bezoek aan het vliegerfestival in Scheveningen, met een daaraan gekoppeld beachclub bezoek, volgde op 2 oktober Dante's eerste "Leidens Ontzet". Hutspot heeft hij nog niet gehad, maar het bezoek aan de kermis, met alle flikkerende lampjes, was een groot succes. Totaal uitgeput van alle indrukken viel hij overigens in de buikdrager op weg naar huis in slaap...

Weekendje weg

Door alle perikelen rond de enkel van Gemma is het dit jaar karig gesteld met uitvoering van de (altijd aanwezige) vakantieplannen. Nu het langzaam maar zeker iets beter gaat (geen paracetamol en krukken meer) wordt de straal waarin wij ons kunnen bewegen steeds iets groter. Dat leidde afgelopen weekend tot een weekendje weg en wel naar het altijd pittoreske Nijmegen!

Het door mijn lieve ouders zo genereus ter beschikking gestelde "vakantiehuis" werd betrokken en het ontspannen kon beginnen :-).

We zijn vrijdagmiddag richting Nijmegen getogen en na ons geïnstalleerd te hebben en ik een boodschappenrondje had gedaan, hebben we genoten van een relaxt avondje. Overigens geen muis gezien ;-).

Zaterdag zijn we gedrieën naar Boxmeer gegaan om Omie Kiemeneij te bezoeken. We hebben met z'n vieren lekker geluncht "downtown" Boxmeer. Dante werd en passant op een tafeltje midden in het restaurant nog even verschoond.

Na de lunch hebben we nog lekker in de tuin gezeten en van het heerlijke weer kunnen genieten, terwijl Peanutje lekker in de wipstoel lag te slapen.

Zondag hebben we lekker aangelummeld en het huis weer op orde gebracht voor vertrek. Als bedankje voor het gebruik van het huis hebben we een cadeaupakket achtergelaten voor Hans en Lien: een baby-pakket! Compleet met wip-stoel en nutrilon. Zo hebben zij het al in huis en hoeven wij het de volgende keer niet mee te slepen :-)

Spannend...

Het was een spannende week. Maandag was niet alleen de dag dat Gemma onder het mes (nou ja naald) moest, maar onze kleine Peanut had zo zijn eigen beslommeringen! Hij ging nl. voor het eerst naar de opvang. Maandag ochtend 7.15u werd hij door zijn ouders rücksichtslos achtergelaten bij Atie, de gastmoeder. Over hem maakte ik me overigens geen zorgen, hij was in goede handen.

Na een lange dag in het ziekenhuis konden we uiteindelijk toch met z'n tweeën onze dreumes op gaan halen. Pontificaal gezeteld in zijn maxi-cosi troon stond...euh zat hij ons al op te wachten. Na een kort moment van twijfel kon hij het toch niet inhouden en een stralende glimlach viel mij ten deel! Hij maakte het uitstekend en had een leuke dag gehad. Veel buiten geweest en gespeeld met Inez (2 jaar) op het speelkleed... Tja dat gaat je niet in de koude kleren zitten ;-). Hij was dan ook afgepeigerd!

Minder positief was de ontwikkeling rond Gemma haar enkel. In tegenstelling tot de verwachting heeft ze nog veel pijn. Dientengevolge is ze bijna immobiel en dat is dus erg balen. Met name ook omdat ze nu ook relatief weinig met Dante kan doen. Gelukkig zit mantelzorg wel enigszins in de familie, dus kan ik het één en ander opvangen :-)

Dante had overigens nog iets spannends op het programma staan: vaccinatie. Het was alweer zijn tweede keer. De vorige keer, zo gingen de verhalen, had hij de boel stevig bij elkaar geschreeuwd op het consultatiebureau. De dagen na die prikken was hij ook echt van slag, met koorts, veel onrust en was hij heel schrikachtig. Deze keer was het mijn beurt om hem te begeleiden.

Gewapend met alle spullen en met name alle goede tips van moeder Gemma gingen we op pad. Al het meetwerk ging soepel (7050 gram, 65 cm) en zonder waterschade (vorige keer was het bureau van de arts een ideale plek om te lozen). Toen kwamen de prikken...

Het viel mee, maar boos was hij zeker wel!! Gelukkig kwam de eerste lach al na vijf minuten weer op zijn snuit en versierd met een pleister op elk been konden wij weer huiswaarts gaan!

Inmiddels heeft Dante zijn eerste opvangweek achter de rug en is het goed bevallen. De dames zijn gek op hem en hij blijkt een charmeur van wereldklasse! Volgende week mag hij weer...

Beachbummen

Dat Peanut het strand wel aardig vindt bleek een tijdje geleden al toen we gedrieën van 's middags tot 's avonds laat bij een beachclub hebben zitten loungen. Enige minpuntje was dat hij bijna de hele tijd heeft liggen maffen (incl. tijdens het vuurwerk).

Om hem een goede strand-ervaring te geven, doelend op een wakkere strand-ervaring, zijn we vorig weekend maar eens wat gaan ondernemen. Zaterdag kwam Michiel op bezoek (dispuutsgenoot) en dat gaf een mooie gelegenheid om een mooie wandeling naar Scheveningen te maken. Met z'n drieën, Dante in z'n mobiele loungestoel, gingen we op pad. Na een lange wandeling door het pittoreske Duindorp (prachtige huizen met dichtgetimmerde ramen en deuren) kwamen aan bij mijn vaste "hang-out". Zoals gewoonlijk was er plek zat op het terras en nestelden we ons op een mooie plek in de zon.

Dante vond het allemaal prachtig, de ene na de andere schaterbui tot gevolg. Hij leek het wel een mooi iets te vinden, met de mannen op het terras! Uiteindelijk viel hij tevreden in slaap en merkte hij niet dat zijn moeder inmiddels ook was aangeschoven.

Aangezien de eerste wakkere strand ervaring positief was, ben ik meteen de volgende dag (het was alweer prachtig weer) richting het strand gelopen. Lekker met z'n tweeën plaats genomen op het terras en gezellig mensen zitten kijken. Moeders volgde na een tijdje ook en zo zat het gezin lekker te genieten van het prachtige weer en elkaar!

Peanut genoot wederom met volle teugen en wisselde korte slaapjes af met lachen, gieren en melk drinken. Ook de zon kon de kleine wel bekoren, al is die nog wel erg heftig voor 'm. Gelukkig voor hem is hij in het bezit van een prachtige pet, die hij als een ware rap-ster draagt...

Conclusie van dit heerlijke strandweekend: Dante houdt er wel van. Da's natuurlijk goed nieuws, volgende keer een tropisch strand Peanutje?

Papa vs. Mama

Een veelgestelde vraag de afgelopen periode is:"Op wie lijkt Dante nou het meest?" Antwoord is eerlijk gezegd vrij simpel: op z'n vader. Dat bleek al direct na z'n geboorte, opa Hans had voor de gelegenheid mijn geboortekaartje meegenomen met daarop mijn foto. Daaruit bleek dat de overeenkomst idd erg groot is. Zie de onderstaande foto's en oordeelt u zelf:

Drie generaties dag

Afgelopen woensdag was het zover; mijn eerste ouderschapsverlofdag (papa-dag mag vanwege politieke incorrectheid niet meer gebruikt worden)! Om deze speciale gebeurtenis luister bij te zetten kwam Opa Hans over uit het "verre" Oosten. Zo kwam het dat de eerste "3 generaties Roerink dag" het licht zag!

In tegenstelling tot de dagen ervoor en erna was het weer niet bepaald goed. Dikke hoosbuien werden afgewisseld met kortstondige droge/ druil periodes en veel bewolking. Dat mocht de pret echter niet drukken! Dante was, na 's ochtend een filmpje gekeken te hebben met zijn vader, klaar voor een badje. Samen met de hulp van opa werd dit geheel, incl. plasincident, volgens planning afgehandeld en kon nadat Peanut gevoerd was de dagactiviteit plaatsvinden: een museumbezoek!

Compleet afgeschermd met vuilniszakken was Peanutje regen- en windbestendig en konden we op pad. Door de regen zijn we naar het Gemeentemuseum gelopen om daar de tentoonstelling "de Schone Slaapster" te gaan bekijken. Het bleek al snel een inspiratie voor Dante, want bij het tweede schilderij was hij vertrokken!

Overigens trok niet alleen de tentoonstelling veel aandacht, ook Dante werd een populaire bezienswaardigheid. Een oudere mevrouw vond het goed dat hij al op zo'n jonge leeftijd naar het museum ging, drie dames kletsten hem de oren van het hoofd (terwijl hij lag te slapen) en een gerollatorde meneer leek kijkend naar Dante, zijn leven te overpeinzen.

Na dit enerverende museumbezoek zijn we weer naar huis getogen alwaar, terwijl ondergetekende de boodschappen deed, opa zich ontfermde over de voeding van de kleine (en hij daarbij de welbekende voedingspositie innam). Bij mijn terugkomst lag meneer pontificaal op de bank en liet zich fêteren en entertainen door zijn opa! Zo klein en nu al zo goed geregeld!

De dag werd afgesloten met een diner waar ook moeder Gemma bij aanwezig was en werd op die manier feestelijk voltooid!

Al met al was de eerste Opa-vader-zoon dag zeer geslaagd! Wat vader en zoon betreft doen we het snel weer, opa?

Wanted: Peanut

Opvoeden is een uitdaging. Dat vermoeden hadden we al toen Dante er nog niet was, maar na zijn geboorte werd dat eens te meer duidelijk. Wat onverwacht was, was dat het zich op een totaal andere manier uitte dan waar wij op rekenden. Wij dachten aan slapeloze nachten, poepluiers en héél veel wasjes. Niet is minder waar! Met een uiterst nauwkeurig opgebouwde dekmantel heeft kleine Peanut de afgelopen weken zijn ouders stevig in de luren gelegd. Daar waar hij een beeld had geschapen, niks, maar dan ook echt niks zonder onze hulp te kunnen (behalve slapen, poepen en huilen) bleek dat onze zoon er een crimineel dubbelleven op na houdt:

Op 7 juli jl. werden de inlichtingendiensten op het spoor gezet van de PLF (nee niet LPF...), een tot die tijd relatief onbekende actiegroep, die zich inzet voor de bevrijding van pinda's. De laatste tijd bedienen zij zich van steeds zichtbaardere actiemethoden.

Onderzoek tot nu toe heeft geleid tot één hoofdverdachte, Dante R. alias Peanut. Mensen in zijn directe omgeving omschrijven hem als een rustige, lieve jongeman, die goed is voor zijn omgeving. De ouders van R. hebben geschokt gereageerd op de aantijgingen en zijn volledig verrast door de mogelijk clandestiene activiteiten van hun zoon.

"Hij is altijd zo lief" stamelde een aangeslagen moeder Gemma L.

Tripjes

Kleine Dante heeft in zijn korte bestaan inmiddels een aantal tripjes ondernomen. We zijn klein begonnen met een etentje van zijn moeder met de TIEL-dames, gevolgd door zijn eerste feestje. Beide waren een groot succes. Peanut gedroeg zich zeer goed, sliep bijna overal doorheen en vond alle aandacht wel leuk!

Aangezien de eerste twee gelegenheden met succes waren afgerond, volgde al snel een tweede feestje. Dit keer met een hele lading kinderen. Dat was wel erg druk voor hem, maar je raadt het al, uiteindelijk ook daar weer lekker geslapen!

Door alle medische toestanden waren wij er nog niet eerder aan toegekomen, maar na 4 weken was het dan toch zover: naar het buitenhuis in Den Haag! Niet alleen een stuk met de auto, maar ook zijn eerste keer ergens anders overnachten (behalve het ziekenhuis dan). Het was een doorslaand succes! Eerste nacht maakte hij spontaan een nacht van 7 uur slaap, dus geen tekenen van onwennigheid ;-).

Toen was het tijd voor een "groter" uitstapje: Opa en oma in Nijmegen. Niet alleen 1,5 uur in de auto, maar ook nog eens logeren! Zoals we inmiddels al wisten, was de autorit geen enkel probleem. Het lijkt wel alsof hij zodra hij de auto ruikt al in slaap valt nl.

Na een voorspoedige reis konden wij de verdere zorg overdragen aan oma Lien en opa Hans. Als een volleerd ouderpaar namen zij flesjes, troosten, knuffelen en zelfs luiers voor hun rekening! Gemma en ik keken tevreden toe, terwijl wij een vinkje zetten op ons virtueel lijstje met oppasmogelijkheden: geslaagd ;-)

Aangezien Peanut ook die nacht lekker doorsliep mag je zeggen dat het uitstapje een doorslaand succes was. Zeker voor herhaling vatbaar dus, zowel bezoek aan opa aan oma, als tripjes in het algemeen. Dus wie weet komt Peanut wel naar je toe deze zomer...

Vaderdag

Afgelopen zondag was er een symbolisch moment: mijn eerste Vaderdag als vader. Vooruitkijkend naar dit historische moment keek in terug op mijn "carrière" als zoon en dus als gever van goed bedoelde rommel om mijn dankbaarheid te tonen aan en voor mijn vader. Ik liet wat van de geschenken van toen in mijn hoofd de revue passeren. Talloze tekeningen, zelf gekleide asbakken etc. Ik kan wel zeggen dat de verwachtingen hooggespannen waren voor wat betreft Dante mij zou voorschotelen...

Een bittere teleurstelling, geen tekening, geen asbak, nog geen woord kon er af! Ondankbaar hè? Gelukkig heeft Dante een bijzonder lieve, geweldige, prachtige en attente moeder die (nu al) de tekortkomingen van haar zoon weet te ondervangen ;-).

Getooid in een prachtig "I love Papa Juri" t-shirt werd meneer (in een schone luier) als cadeautje gepresenteerd! Daarnaast nog een aantal leuke, lekkere, (hele) lieve presentjes gekregen. Al met al een heerlijke dag, zeker voor herhaling vatbaar :-)

De eerste keer...

Met de komst van Dante en daarmee ons eerste kind gebeurt er natuurlijk een hoop. Heel veel dingen komen ook voor het eerst voor. Bij dezen zomaar een overzichtje.

De eerste keer:

- zwanger (Gemma)
- weeën (Gemma)
- (kleine) ontsluiting (Gemma)
- keizersnee (Gemma)
- je zoon zien
- je kind vasthouden
- foto maken van je kind (inmiddels de 400 gepasseerd en counting...)
- gebroken nacht door je kind
- borstvoeding (Gemma)
- je kind aangeven bij de gemeente

- opa's en oma's op bezoek
- kraamvisite
- luier verschonen
- "fonteintje" tijdens verschonen (Juri)
- doorpoepen tijdens verschonen (Juri)
- zoon in bad doen (Juri)
- kind aankleden
- "uitgeput middagdutje" doen
- fingerfeeding
- kolven (Gemma)
- doorslapen (vanaf dag 1!!)
- in de maxi-cosi
- autoritje met z'n drieën
- kraamzorg
- in de box
- nacht thuis doorbrengen
- Dante bij de oppas (nog geen week oud)
- speentje
- flesvoeding
- ondergekotst (klassieke boog)
- in de tummy tub
- onder de douche
- badderen in de wasbak
- onder gepoept/ geplast
- wandelingetje buiten
- terrasje pikken
- naar de huisarts
- naar een feestje
- weer aan het werk (Juri)
- wegen bij het consultatie bureau (4410 gram)


Slechts een kleine verzameling van eerste keren in de afgelopen drie weken. Er zullen er ongetwijfeld velen volgen...

Geboortekaartje

Opa's en oma's

Met de komst van kleine Dante zijn er meteen vier nieuwe grootouders bij. Peanut is overigens in de gelukkige situatie dat hij zelfs 5 grootouders heeft (lang leve scheidingen ;-)). De eerste vier zijn in het ziekenhuis op bezoek geweest om hun nieuwe kleinzoon te bewonderen. Renée (moeder van Gemma) en haar partner Martin (de enige "veteraan" in het grootouder zijn) beten het spits af.

Zij werden gevolgd door Hans (mijn vader) en Caroline (mijn "moeder"). Erg leuk om ook hun enthousiasme te zien bij onze kleine Dante.

De laatste van het vijftal is opa Bartolome, de vader van Gemma. Aangezien hij in Sitges (in de buurt van Barcelona) woont, moest hij even wachten voor hij zijn kleinzoon Durante Rafael in zijn armen kon nemen, maar de trots was er zeker niet minder om!

Naast dit trotse vijftal bezit Peanut ook nog een zesde grootouder, oma Mips (zij houdt de boel van boven in de gaten) en een (stief-)overgrootmoeder, oma Mim (komt in juli over uit Frankrijk om haar eerste achterkleinkind te bewonderen).



Tot slot nog even een berichtje aan opa Martin; de foto's met jou en Dante waren bewogen, de volgende keer maken we nieuwe!

Huishoudelijke mededeling: Reacties achterlaten

Naar aanleiding van een aantal opmerkingen ben ik er achtergekomen dat in de instellingen van het blog een foutje geslopen was. Daardoor was het alleen mogelijk reacties achter te laten als je een google-account hebt. Dat is nu aangepast. Het is nu mogelijk om dat zonder account te doen.

Sorry voor het ongemak, ik hoop dat het zo makkelijker gaat om reacties achter te laten!

Weer thuis

Na vier dagen ziekenhuis was vandaag het moment dat we weer naar huis mochten. Hoewel we de zorg en hulp in het Rijnland geweldig vinden is het wel erg lekker om weer op je eigen plekje te zijn. Voor Gemma was het al weer vijf dagen geleden dat ze buiten was geweest en voor Dante was het de allereerste keer natuurlijk. Dat was wel even lekker natuurlijk. Na alles in de auto geladen te hebben en de waardevolle lading goed was vastgezet zijn we naar huis gegaan.


Eerste daad bij thuiskomst? De klossen onder het bed vandaan halen! Gem kan er nl. niet in komen met haar wond dus - fuck de ARBO regels - moest het naar beneden gehaald worden. Daarna kregen we les in "ouderschap" van de kraamzorg. Al snel bleek dat we al een hoop wisten na de goede opleiding in het ziekenhuis, maar er kwamen toch ook nuttige dingen naar voren.

Uiteindelijk zijn we nu voor het eerst echt met z'n drieën en dat is heerlijk. De komende periode zullen we eenieder die op bezoek wil komen de kans proberen te bieden om dat te doen. Gezien het herstel van Gemma en de zware "reis" van Dante, zal ik het regime in handen nemen. Dit kan er toe leiden dat het misschien wat langer duurt voordat mensen langs kunnen komen. Ik hoop dat men daar begrip voor heeft.

Bewegende beelden

Voor de liefhebbers de eerste bewegende beelden:



Excuses voor het camerawerk, maar de cameravrouw had niet in de gaten dat ze een filmpje maakte...

Durante Rafael oftewel Dante

Hij is er. Na 42 weken + 1 dag vond meneer het ook nog nodig om er een stevige bevalling van te maken. Om 7.00u 's ochtends begon het inleiden met het breken van de vliezen. Dit gebeurde i.v.m. het aanbrengen van meetapparatuur voor tijdens de inleiding. Ondanks een initiële weeënstorm, verliep de eerst fase (tot 14.15u) redelijk. Veel pijn in haar rug door de weeën maar gewapend met een goed zuchtvermogen sloeg Gem zich er door heen. Toen er geen verdere ontsluiting (nog steeds 3cm) had plaatsgevonden is de dosis weeënopwekkers verhoogt en dat leidde rond 16.00u tot 4 cm ontsluiting. Niet zoveel als verwacht maar genoeg om, onder pijnverzachtende middelen, de dosis verder op te kunnen schroeven.

Toen dat om 18.00u letterlijk geen millimeter had geholpen was het einde verhaal en werd er besloten een keizersnee te gebruiken om Peanut ter wereld te brengen. Dat ging vervolgens bijzonder snel en leidde ertoe dat om 18.58u Peanut geboren werd en verder zal gaan onder de naam Dante (voluit Durante Rafael)!!

Met 8 pond (4080 gram) is het al een flinke knaap. Hij is helemaal gezond en helemaal geweldig!

Moeder en zoon maken het verder goed en herstellen de komende dagen nog in het ziekenhuis.

Mede namens Gemma en Dante wil ik graag iedereen heel erg hartelijk danken voor de lieve berichten via allerlei verschillende communicatiemiddelen!

Genoeg verstoppertje...

Het is zover. Week 42 zit erop en Peanut geeft op wat "plaag-weeën" na geen tekenen van openbaringsdrang. We gaan hem dus halen. Morgenochtend (heel) vroeg moeten wij ons melden in het ziekenhuis in Leiderdorp en daar zal de boel ingeleid worden.

Vanmorgen hebben we de intake in het ziekenhuis gehad. De keuze om alsnog voor het Rijnland Ziekenhuis te gaan bleek vanaf binnenkomst de juiste. Ontvangst met een glimlach, uitleg over wat er ging gebeuren, een menselijke arts en zelfs een rondleiding over de kraamafdeling maakten dat we er een goed gevoel bij hebben gekregen. Het is weliswaar geen thuisbevalling, maar wel the next best thing zo lijkt het! Wat een schrijnend contrast met het Diaconessenhuis overigens...

Als alles verloopt zoals gepland is maakt die kleine dus morgen z'n opwachting in de wondere wereld van het leven! Een moment waar wij beiden zeer naar uitkijken.

Week 41 en nog geen teken...

Even een korte update van de stand van zaken rond Peanut. Week 41 is al bijna weer voorbij en Peanut zit nog steeds binnen. Op wat vaag gerommel na nog geen tekenen dat hij van plan is te verschijnen. Vandaag weer een bezoek bij de verloskundige op de agenda, wie weet wat daar nog gedaan kan worden.

In de tussentijd hebben de ouders niet stil gezeten en hebben we het geboortekaartje nagenoeg af op wat informatie na die pas na de geboorte duidelijk is natuurlijk.

Een van de belangrijkste dingen op het kaartje vormt natuurlijk de naam. Velen weten dat dit een pittige opgave was voor ons, maar ik kan met trots melden dat we eruit zijn!

Dus Peanut...waar wacht je eigenlijk nog op :-)?

Stiekem toch richting week 40

Daar waar er tekenen waren dat Peanut zijn verblijf in de, nog immer groeiende, buik wel eens vóór de uitgerekende datum zou kunnen opgeven, heeft hij in al zijn wijsheid besloten daar toch maar vanaf te zien. Inmiddels is week 39 al weer gaande en is aanstaande dinsdag dé dag. Naar goede traditie in de kringen rond Gemma, is overigens dé datum ook echt dé geboortedag, dus wie weet hecht Peanut hier ook aan.

Andere redenen zoals kk niet af, bedje nog niet op de slaapkamer etc. zijn inmiddels ondervangen. Het enige waar hij misschien verder nog op wacht is zijn naam...;-)

Wondere wereld der kinderkamers

Daar waar een kind komt, daar is een, in de rijkere delen van de wereld, kinderkamer (kk, afkorting met bij tijd en wijlen ook een hele andere betekenis...) het gevolg.

Voor hele volksstammen een geweldige aangelegenheid, voor sommigen een noodzakelijk kwaad. Wij vallen duidelijk in de laatste categorie. Om het nog net wat erger te maken voor onszelf "moeten" wij deze exercitie ook nog eens tweemaal uitvoeren. Eén in de dagelijkse woonplaats Leiden en één in het buitenhuis in Den Haag. Tja, de luxe...

De heilige drie-eenheid van de kk is commode, ledikantje en kast. Daar hebben wij rücksichtloss een twee-eenheid van gemaakt, die kast heeft het niet gehaald. Ook geen rare kleuren op de muren, rare figuurtjes of andere onzin. Gewoon een goed bedje (kind van z'n ouders dus slapen is belangrijk ;-)) en een commode voor het opbergen van spullen en het verschonen van die kleine poepfabriek.

KK nummer 1 in Leiden was achteraf het meeste werk, want er was één commode die moest en zou er komen. Het bewuste meubelstuk was echter erg gewild en het kostte dan ook drie, ik herhaal, drie bezoekjes aan de welbekende meubelgigant uit Zweden. Ook daar spaarden wij onszelf niet, bezoek 2 was op Goede Vrijdag, bezoek 3 op Tweede "zwarte" Paasdag. Als een geoliede machine volbrachten wij echter deze bezoekjes en het heeft slechts eenmaal geleid tot een twee minuten straf in een leeg staande stellingkast hè Gem? Het resultaat mag er zijn, zie de foto's!

KK nr. 2 ging op zich soepel, maar ging gepaard met een grootscheepse interne verhuizing, waarbij de bibliotheek fors is uitgebreid, de archivering professioneler is aangepakt en uiteindelijk een leuke kk tevoorschijn kwam :-). Ook hiervan is natuurlijk beeldmateriaal toegevoegd.

Stilte voor de Storm...euh Peanut!

Een dagboek bijhouden over het wel en wee tijdens de zwangerschap was zo'n mooi doel, maar helaas alleen niet echt uit de verf gekomen. Omdat ik de komst van de kleine zie als een reis door een nieuwe, wonderbaarlijke wereld, heb ik besloten het op een andere manier aan te pakken: Bloggen. Zeg maar dagboek 2.0 zoals dat populair genoemd kan worden.

Zoals de meeste van jullie weten heeft onze toekomstige zoon de werktitel Peanut gekregen. Peanut was gepland half mei het levenslicht te gaan zien. Ik zeg "was," want zoals Gemma al weken voelt en de verloskundige deze week constateerde: de buik is vol! De conclusie van de verloskundige was dan ook dat de verwachting is dat Peanut wel eens eerder zou kunnen komen en wel vanaf week 38. Voor de meetellers: da's volgende week inderdaad!

Gelukkig zijn de fysieke voorbereidingen wel zo'n beetje klaar. Een paar laatste dingetjes nog, maar dat kan ook nog wel tussen de weeën door ;-) .